1․Պարկում կա 3 կանաչ, 6 դեղին և 12 կարմիր գնդակ։ Առանց նայելու ամենաքիչը քանի՞ գնդակ պետք է հանել պարկից համոզված լինելու համար, որ

ա)դրանցից գոնե մեկը դեղին է։
3+12+1=16

բ)դրանցից գոնե մեկը կանաչ է։
6+12+1=19

գ)դրանցից գոնե մեկը կարմիր է։
3+6+1=10

դ)դրանց մեջ կլինեն բոլոր գույնի գնդակներից։
12+6+1=19

ե)նրանցից երկուսը հատկապես լինեն տարբեր գույնի։
12+1=13

զ) հանած գնդակների մեջ կունենանք գոնե երկու միագույն գնդակ։
4

2.Տուփում կա 7 կանաչ, 2 վարդագույն և 10 կարմիր մատիտ։ Առանց նայելու ամենաքիչը քանի՞ մատիտ պետք է հանել տուփից համոզված լինելու համար, որ

ա)դրանցից գոնե մեկը վարդագույն է։

7+10+1=18

բ)դրանցից գոնե մեկը կանաչ է։
2+10+1=13

գ)դրանցից գոնե մեկը կարմիր է։
7+2+1=10

դ)դրանց մեջ կլինեն բոլոր գույնի մատիտներից։
10+7+1=18

ե)նրանցից երկուսը հատկապես լինեն տարբեր գույնի։
10+1=11

զ) հանած մատիտների մեջ կունենանք գոնե երկու միագույն մատիտ։
4

3․Պարկում կա 2 կանաչ, 4 կարմիր և 7 սպիտակ գնդակ։ Առանց նայելու ամենաքիչը քանի՞ գնդակ  պետք է հանել պարկից համոզված լինելու համար, որ դրանց մեջ կլինեն 3 տարբեր գույնի գնդակ։
7+4+1=12

4․ Պայուսակում կա 4 վարդագույն, 6 դեղին և 3 շականակագույն մատիտ։ Առանց նայելու ամենաքիչը քանի՞ մատիտ պետք է հանել պայուսակից համոզված լինելու համար, որ դրանցից գոնե 1-ը  դեղին է։
4+3+1=8

5․ Պայուսակում կա 3 կանաչ, 5 դեղին և 15 կարմիր գնդիկ։ Առանց նայելու ամենաքիչը քանի՞ գնդիկ պետք է հանել համոզված լինելու համար, որ դրանցից գոնե 1-ը   կանաչ է։
5+15+1=21

6.Տուփում  կան  18 կապույտ, 7 կանաչ և 16 դեղին փոքրիկ գնդիկ։ Առանց նայելու ամենաքիչը քանի՞ գնդիկ պետք է հանել  տուփից  համոզված լինելու համար, որ դրանցից գոնե մեկը կապույտ  է։
7+16+1=24

7.Տուփում կա 7 սև, 5 դեղին և 4 կարմիր մատիտ։ Առանց նայելու ամենաքիչը քանի՞ մատիտ պետք է հանել տուփից համոզված լինելու համար, որ դրանցից գոնե մեկը դեղին է։
7+4+1=12

8.Տուփում կա 3 նարնջագույն և 4 կարմիր մատիտ։ Առանց նայելու ամենաքիչը քանի՞ մատիտ պետք է հանել տուփից համոզված լինելու համար, որ դրանցից գոնե մեկը նարնջագույն է։
4+1=5

9.Տուփում կա 10 երկնագույն և 5 սև մատիտ։ Առանց նայելու ամենաքիչը քանի՞ մատիտ պետք է հանել տուփից համոզված լինելու համար, որ դրանցից գոնե մեկը երկնագույն է։
5+1=6

10․ Սիրելի սովորողներ, այժմ կազմեք նմանատիպ խնդիրներ։

Հայկ Նահապետ, Մենուա, Արգիշտի, Արտաշես, Տիգրան…Արտաշեսյաններ, Արշակունիներ, Բագրատունիներ, հայկական արքայատոհմեր: Նրանցից շատերի անունները մեզ ծանոթ են և առասպելներից, ինչպես նաև մեր ապրած օրերի իրականության մեջ՝ նրանց անուններով փողոցներ/Տիգրան Մեծ պողոտա/, շինություններ ու քաղաքներ/Արտաշատ-Արարատի մարզի մարզկենտրոն և Վաղարշապատ- այժմյան Էջմիածին քաղաքը/ կան: Մենք գիտենք, որ արքայական սկզբունքով երկիրը կառավարվում էր հին ժամանակներում, և գահը հորից անցնում էր որդուն ժառանգաբար:

Հզոր արքաների կողքին միշտ եղել են նրանց օգնող իշխաններ, զորավարներ, մարդիկ, ովքեր ծառայել են հավատարմորեն, օգնել դժվարին պահերին: Առանց հավատարիմ մարդկանց երկիրը կառավարել հնարավոր չէր: Այս բոլոր մարդիկ միասին կոչվում են ժողովուրդ, սկսած թագավորից մինչև վերջին աշխատավորը: Նրանց բոլորի համար թանկ էր իրենց հայրենիքը, և կարևոր էր, որ այն հզոր մնա միշտ: Հայրենիքի համար կարևոր գործեր արած մարդիկ՝ թագավորները, իշխանները միշտ մնացել են պատմության մեջ, ու ժողովուրդը հիշում է նրանց:

Մենուա և Արգիշտի Առաջին

Մեր մայրաքաղաքը` Երևանը, աշխարհի հնագույն քաղաքներից է, ավելի հին քան Իտալիայի մայրաքաղաք Հռոմը։ Երևանն ունի քարի վրա փորագրված իր ծննդյան վկայագիրը։ Գրվել է քաղաքի հիմնադրի` Արգիշտի I արքայի հրամանով Քրիստոսից առաջ /Ք. ա./782 թվականին։ Այդ արձանագրությունը  մինչև այժմ էլ կա, պահպանված է Էրեբունի ամրոցի ավերակների մոտ, Էրեբունի համայնքում: Արգիշտի I-ը Արարատյան կամ Վանի թագավորության հզոր արքաներից էր։ Վանի թագավորությունը հզոր պետություն էր, որի հարևան Ասորեստանը այն անվանում էր Ուրարտու, իսկ բնակիչներին՝ ուրարտացիներ:  Ուրարտուի մայրաքաղաքն էր Տուշպան: Ուրարտուն ևս մեկ շատ հզոր արքա է ունեցել՝ Մենուա անունով: Նրա կառավարման ժամանակ շատ շինարարական գործեր կատարվեցին, կառուցվեց ամենահայտնի 72կիլոմետրանոց կարևոր նշանակության ջրանցք իր անունով, որը մինչ այժմ էլ կա: Ուրարտացիների մասին տեղեկություններ են գտնվել Էրեբունի ամրոցի ավերակներում և Կարմիր բլուրում/գտնվում է Շենգավիթ համայնքում/: Ուրարտացիները նույպես ունեցել են աստվածներ, Ուրարտուի գլխավոր աստվածներն էին՝ Խալդին, Թեյշեբան և Շիվինին՞

սեպագիր արձանագրության օրինակ

Զատիկը  Քրիստոսի Հարության պայծառ տոնն է։ Այս տոնը Ռուսաստան է եկել Բյուզանդիայից 10-րդ դարի վերջին մկրտության հետ մեկտեղ: Այդ ժամանակից ի վեր այս քրիստոնեական տոնը լայնորեն, գեղեցիկ և հանդիսավոր կերպով նշվում է ամբողջ Ռուսաստանում:

Սուրբ Զատիկի նախօրեին բոլոր եկեղեցիներում կատարվում են շուրջօրյա հսկողություն և երթ եկեղեցու շուրջ։ Այդ ժամանակ բոլոր տներում արդեն թխվում էին ավանդական տոնական խմորեղեն՝ Քրիստոսի մարմինը խորհրդանշող Զատկի տորթեր, իսկ ձվերը ներկված էին։ Եվ հենց առավոտյան հավատացյալները գնում են տուն՝ հյուրասիրելով՝ ընկերոջը գունավոր ձվեր տալով, միաժամանակ ասելով. «Քրիստոս հարյավ հարյավ»: «Իսկապես հարություն առավ»: Ողջույնի, շնորհավորանքի այս սովորույթը՝ գրկախառնություններով ու համբույրներով ուղեկցվող, կոչվում էր «կնունք»։ Քրիստոնեական Զատիկի տոնը տեւում է յոթ օր եւ կոչվում է Ավագ շաբաթ կամ շաբաթ։

Զատիկը  առատ սննդի օր է։ Պահքից հետո այս օրը սեղանին դրվում են բազմատեսակ համեղ ուտեստներ։ Իսկ դրանց մեջ առաջին տեղը զբաղեցնում են ծիսական ուտեստները։ Եվ, առաջին հերթին, դրանք Զատիկ, Զատիկ տորթեր և գունավոր ձվեր են:

Ավանդաբար կարմիր գույներով և դրա երանգներով ներկված ձուն 12-րդ դարից դարձել է քրիստոնեական Զատկի պարտադիր հատկանիշն ու խորհրդանիշը։ Իսկ Զատկի տորթը միշտ թխում էին խմորիչ խմորից՝ բարձր ու կլոր։ Տորթի վերին մասը զարդարված է խաչի պատկերով։ Ենթադրվում է, որ եթե Զատկի հացը հաջողվի, ապա ընտանիքում ամեն ինչ լավ կլինի: Ուտելիս տորթը կտրատում են ոչ թե երկայնքով, այլ երեսով, վերևը անձեռնմխելի պահելով, որպեսզի ծածկի տորթի մնացած մասը։

Եվ, իհարկե, հին ռուսական սովորության համաձայն, Զատկի այս օրերին նվերներ էին ուղարկվում ու բաժանվում աղքատներին ու կարիքավորներին, հարազատներին ու բոլորովին անծանոթ մարդկանց՝ ողորմածանոցներում, մանկատներում, հիվանդանոցներում ու բանտերում։ Խեղճ թափառականներն էլ չզրկվեցին, չէ՞ որ ժողովուրդն ասում էր, որ «Զատիկից մինչև Համբարձում Քրիստոս առաքյալների հետ թափառում է երկիրը՝ ապրելով բոլորի ողորմությունն ու բարությունը»։

Ծաղկազարդ (ծառզարդար, ծառկոտրուկ), գարնանային բացօթյա տոնախմբությունների սկիզբն ազդարարող եկեղեցական և ժողովրդական տոն, որին հաջորդում է Ավագ շաբաթը։

Կատարվում է Զատկից մեկ շաբաթ առաջ՝ ի հիշատակ Քրիստոսի «Երուսաղեմ մտնելու օրվա»

Ծաղկազարդի օրը հայոց եկեղեցիները զարդարվում են ուռենու ճյուղերով, առավոտյան կատարվում է ժամերգություն և Անդաստանի կարգ, որից հետո օրհնված ճյուղերը բաժանվում են հավատացյալ ժողովրդին, որոնք պահվում էին մինչև հաջորդ ծաղկազարդ։ Դրանց վերագրվում էր բարիքի, առատության, պտղաբերության հմայական զորություն։ Հավատալով, որ դրանցով կավելանա յուղը, կբարձրանա կաթնատվությունը, ձվատվությունը, դրանք դրվել են խնոցում, մսուրքում, հավանոցում և այլն։ Անդաստանի արարողությամբ օրհնվում են աշխարհի չորս կողմերը, մասնավորապես Հայոց Հայրապետությունը, հայրենիքը, քաղաքներն ու գյուղերն իրենց բնակիչներով, վանքերը, արտերը և տարվա պտղաբերությունը։ Այն տարվա մեջ կատարվում է 25 անգամ։

Ծաղկազարդի երեկոյան կատարվում է Դռնբացեքի արարողությունը, որի ընթացքում, «Բաց մեզ, Տէր զդուռն ողորմութեան» շարականի ներքո բացվում են եկեղեցիների խորանների վարագույրները՝ խորհրդանշելով Տիրոջ երկրորդ գալուստը, աշխարհի վախճանը և Վերջին դատաստանը։ Ժամանակին այս արարողությունը կատարվել է եկեղեցու փակ դռան առջև։ Կարդացվում է «Երգ Երգոցի» մի հատվածն ամբողջությամբ։

Ծաղկազարդի օրը Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի տնօրինությամբ հռչակված է որպես մանուկների օրհնության օր, քանի որ Տիրոջ՝ Երուսաղեմի տաճար մտնելու ժամանակ մանուկներն աղաղակում էին՝ ասելով. «Օրհնությո՜ւն, Դավթի որդուն» (Մատթ. 21:15): Ծաղկազարդի տոնից հետո՝ երկուշաբթիից մինչև Սուրբ Հարության տոնը կոչվում է Ավագ շաբաթ։