Մի մեծ անտառում կար մի ալարկոտ արջ. Նրա անունը Արջո էր: Նա շատ ալարկոտ էր. Նույնիսկ ալարում եր տեղից վեր կենալ: Մի անգամ նրա մոտով անցավ ոզնին և նրան ասաց.
-Բարև,-և նա ալարեց նունիսկ բարևել:
Առչոն երկնքից ձայներ լսեց, որը մոտենում էր իրեն. Այդ պահին ծառի ճյուղին կանգնեց արծիվը և նրան ասաց, որ ծույլ լինելը ճիշտ չի. Ասաց նաև, որ նա շատ սխալ է վարվել ոզնու հետ; Նա հասկացավ, տեղից վեր թռավ և արծվին շնորհակալություն ասեց և գնաց ոզնու հետ հաշտվելու: